Selmekra Tarzında

  Bayağı uzun bir aradan sonra kısmen ciddi bir yazı ile karşınızdayım efendim. Merhabalaşıp hal hatır faslını geçtiğimizi var sayıp konuya giriyorum.   Uzun süredir ülkemizde gürültü ve çevre kirliliği hat safhada. Anlam veremediğim bir ses karmaşası, bayrak yarışması, göz dağı verme turnuvaları etrafımızı sarmış durumda. Birkaç değil, hatırı sayılır bir topluluk, hatta ülkenin yarısından çoğu, etrafa kağıtlar ve kumaşlar asıyor ya da gelişigüzel fırlatıyor. Sokaklarda, caddelerde son ses müzikle gezen arabalar kullanılıyor. Bir ayeti yarım yıla okuyabildiğimi, kitaptaki bir sayfayı anlamam için uzun süre seslerin sonlanmasını beklediğimi hatırlarım. Üstelik tüm bu eğlence ve pislik düşkünü insanlar aynı sokaklarda bulunup karşılıkla hangisi daha çok etrafı pisletip daha yüksek müzik dinleyecek diye yarışma yapıyor. Kulaklarımı kapatarak aralarından koşa koşa geçmem gerekince aklım birden başıma geldi; bu ülkede bir yönetim yok mu, birileri şunları durdursun.   Ben daha 17 ya