sen benim en sevdiğimdin -tamam, ailemden sonra- . seni öyle seviyordum ki, hep seni düşünürdüm. diğer her şey canımı sıkardı, uyurdum, ilgilenmezdim ama sen olunca konu, bambaşkaydı. aşırı ilgiliydim, göz bebekleri büyürmüş ya insanın, bakmamıştım ama benimkiler kocaman oluyordur kesin. kimse seni benim sevdiğim kadar sevemez diye düşünürdüm. çoğu kişi öyle diyordu zaten. sen başkaydın, ben de başkaydım. sana seni sevdiğimi de söyledim hatta. biliyorsun. sınıf arkadaşlarım da biliyor. oradalardı. ufacıkken seni tanıdım ve asla bırakmadım. sevdim, sevdim... lisede daha çok sevdim, her gün birlikteydik. aklımdaydın, sıramdaydın, çantamdaydın. boş vaktimde değil her vaktimde sen vardın. bazıları korkardı senden, hatta nefret edenler çoktu ama sen benim için öyle farklıydın ki. iyi ki seni tanımışım diyordum. üniversitede devam etsin istedim bu beraberlik, seni seviyordum çünkü. hayatım ol istiyordum. her gün seninle ilgileneyim, diğer her şey yok olsun... fakat öyle olmadı. çok
Aklımdan ve kalbimden ellerime ulaşanlar...