nasıl hissettiğimi tam bilmiyorum

sen benim en sevdiğimdin -tamam, ailemden sonra-. seni öyle seviyordum ki, hep seni düşünürdüm. diğer her şey canımı sıkardı, uyurdum, ilgilenmezdim ama sen olunca konu, bambaşkaydı. aşırı ilgiliydim, göz bebekleri büyürmüş ya insanın, bakmamıştım ama benimkiler kocaman oluyordur kesin.

kimse seni benim sevdiğim kadar sevemez diye düşünürdüm. çoğu kişi öyle diyordu zaten. sen başkaydın, ben de başkaydım. sana seni sevdiğimi de söyledim hatta. biliyorsun. sınıf arkadaşlarım da biliyor. oradalardı. ufacıkken seni tanıdım ve asla bırakmadım. sevdim, sevdim...

lisede daha çok sevdim, her gün birlikteydik. aklımdaydın, sıramdaydın, çantamdaydın. boş vaktimde değil her vaktimde sen vardın. bazıları korkardı senden, hatta nefret edenler çoktu ama sen benim için öyle farklıydın ki. iyi ki seni tanımışım diyordum.

üniversitede devam etsin istedim bu beraberlik, seni seviyordum çünkü. hayatım ol istiyordum. her gün seninle ilgileneyim, diğer her şey yok olsun...

fakat öyle olmadı. çok değiştin. eskisi gibi değildin artık. seni tanıyamıyordum. ilgimi yitiriyordum. önce seni dinlememeye başladım, canımı sıkıyordun çünkü. ağlıyordum, çok üzülüyordum. sonra senden soğumaya başladım. görmek dahi istemedim yüzünü. anlamıyordum da artık ne dediğini. bir şeyler diyordun ama sanki tüm o dediklerin kulağıma hiç var olmamış bir dil gibi geliyordu.

hem etrafımdaki çoğu kişiyle iyiydin. onlar seninle ilgileniyordu, sen de onlara çok iyi davranıyordun. onlar seni dinliyordu, ben ise senden uzaklaşmıştım. çok bir arada olduk diye miydi bilmiyorum. belki seninle neredeyse bir yıl ara verdiğimiz için olmuştu bunlar. sen başkaları için daha değerliydin ve bu seni mutlu ediyordu. artık seni benden daha çok seven  kişiler vardı, hem de onlarca. daha çok kişi tanıdıkça daha da fazla kişinin seni sevdiğini öğrendim. artık benim için başka değildin, ben de senin için başka değildim. eskisi gibi seninle ilgilenmiyordum zaten.

sonra gittikçe uzaklaştık... sen de ben de eskisi gibi değildik. çok yıpranmıştık. hayır, ben yıpranmıştım. seni sevmenin getirdiği zorlukların üstesinden gelemedim belki de. üşendim, zor geldi, vazgeçtim, önemsemedim... özür dilerim. seni sevmeyi her ne olursa olsun bırakmayan onca insanın yanında ben hiç çabalamadım neredeyse.

zaten bir süredir aklımda başkası vardı. ara vermeye karar verdiğimiz zamandan önce de aklımdaydı hatta. şimdi sevdiğimden bahsediyorum.

seni unuttum neredeyse. evet herkese bahsediyorum senden ama o kadar geçmiş bir hikayesin ki. onca güzellikler içinde artık sadece üç cümle ile anlatıyorum seni ve "şu an halimden çok memnunum" diyorum. utanmaz biri gibi...

öyle birden vermedim kararı biliyorsun. çok zorlanıyordum ve sonuna gelmiştik artık. uzun da kısa da olmayan bir sürecin ardından ayrıldık ve ben başkasına gittim. seni bir yıldan fazladır görmüyordum. uzakta kalmıştın. ara sıra bile bakmadım sana, düşündüm seni ama bakmadım. unutmuşum gerçekten seni...

geçen hafta anladım bunu... seni onca zaman sonra ilk kez gördüğüm o gün... sınıfta yirmiye yakın kişiydik. hepsi pür dikkat sana bakıyordu, seni dinliyordu. ben de heyecanlandım biliyor musun? gerçekten eskiye döneriz diye düşündüm, belki arkadaş olurduk. herkesle iyiydin. herkes seni seviyordu, anlamıştım. benim sevgimin de bitmemiş olduğunu anlamıştım. seni öyle seviyordum ki... ama seni unutmuştum, bu gerçek beni mahvediyordu.

ilgim hala çok az senin için. bir yıl boyunca seni göreceğim, her hafta. tüm o seni sevenlerle beraber seni göreceğim, sana bakacağım. hatırlamaya çalışacağım, sana söz veriyorum. sen benim için bambaşkaydın. evet, şimdi halimden çok memnunum, doğru. fakat sen yine de farklısın.

o gün seni unutmuş olduğumu fark etmem ile nasıl hissetmem gerektiğini düşünmeye başladım ama bilmiyordum. arkadaşlarım "ne oldu" diye sorduğunda bir şey diyemedim "bilmiyorum" demekten başka... senden ayrılmış olmamdan dolayı üzgün olduğumu düşündüler ama aslında bu beni hiçbir zaman üzmedi. beni üzen, seni unutmuş olmamdı. seni benden daha çok seven kişilerin olmasıydı. kendimi ve seni tek sanıyor olduğum için karşılaştıklarım beni şok etmişti belki de...

üzülmüştüm. o an, seni gördüğüm zaman o kadar üzüldüm ki. heyecanlıydım ve üzgündüm. belki hislerim daha karmaşıktı. sadece üzgündüm demem ifade edemiyor tam olarak, evet...

canım matematik... uzun bir hikayemiz oldu. bitmedi evet, bir süre daha görüşeceğiz hatta ölene kadar. sen aklımda olacaksın. belki silineceksin ama bir zamanlar seni sevdiğimi asla unutmayacağım. bir tanesin. karşılaştırılamazsın. seni seviyorum. hep sevdim, hep seveceğim...

güle güle..