Selmekra Tarzında

Sanırım beynimi meşgul eden bir şeyler var. Beni üzen, düşüncelerimi işgal eden bir şeyler. Aslında daha geçen gün biliyordum nedenini ama şimdi o nedeni beğenemiyorum. Kendimi anlamsız hissediyorum. Çok alıngan hissediyorum. Şu an herhangi bir şey beni kıracakmış gibi geliyor. Zorlanıyorum. İstediğim şeyler yapmak istiyorum. İstiyorum. Birçok şey istiyorum ama engeller var. Mesela ben bir engelim. Ne saçma ama! Nasıl olur da biri kendisine engel olur? Aslında düşündüğümüzde gerçekten de engel kendimiziz çoğu şeyde. Birilerine suç atmamız ve "Şunun şunun yüzünden bunu bunu yapamıyorum" dememiz anlamsız. Kendimizi mi kandırıyoruz yoksa? Elbette. Ağabeyim haklıydı. Kendime bahane üretiyorum. Birçok şeyi yapabilecek durumdayım ama kendimi kandırıp engellerim var diyorum. Yok aslında ama bunu şu an bunları yazarken bile doğru bulmuyorum. Yani gerçekten. Biliyorum, farkındayım ama aslında farkında değilim. Karmaşık bir durum. Her şeyin farkında olmak ama aslında farkında olma

Doğrusu ne yazacağımdan pek emin değilim ama yazmak istedim. Artık standart bir insan olmak istiyorum. Yani en azından insan olma kısmı geçerli olsun. Tamam, belki benim gibi kendi hayatını kendi elcikleri ile berbat eden insanlar çoğunluktadır dünyada ama ben orandan bahsetmiyorum. Genel olarak sağlıklı ve sağlam bir insan olmaktan bahsediyorum. Şu zamanda düzgün insan bulmak elbette zor. Fakat düzgün insan olmak o kadar zor olmasa gerek. Yani öyle düşünüyorum. Mesela kendine yararı olmayan şeyleri bırakmak ile başlanabilir. Sonra kendine yararlı olan şeylere dalma ile devam edilebilir. 'Seni seviyorum' ve 'hayatını düzgün yaşıyorsun' şeklinde kendini bilgilendirmeler yapılabilir. Sonuçta bu aceleci dünyada kendimize bazı şeyleri söylemeyi unutuyoruz diye düşünüyorum. Aceleci bir dünya, evet ama aslında hiçbirimizin acelesi yokmuşcasına vaktimizi boşa harcayabiliyoruz. Acelemiz var aslında. Elimizden kaçmış olan hayatımıza bağlı tek ipi kaçırdık ya hani, onu y