Doğrusu ne yazacağımdan pek emin değilim ama yazmak istedim.
Artık standart bir insan olmak istiyorum. Yani en azından insan olma kısmı geçerli olsun. Tamam, belki benim gibi kendi hayatını kendi elcikleri ile berbat eden insanlar çoğunluktadır dünyada ama ben orandan bahsetmiyorum. Genel olarak sağlıklı ve sağlam bir insan olmaktan bahsediyorum.
Şu zamanda düzgün insan bulmak elbette zor. Fakat düzgün insan olmak o kadar zor olmasa gerek. Yani öyle düşünüyorum.
Mesela kendine yararı olmayan şeyleri bırakmak ile başlanabilir. Sonra kendine yararlı olan şeylere dalma ile devam edilebilir. 'Seni seviyorum' ve 'hayatını düzgün yaşıyorsun' şeklinde kendini bilgilendirmeler yapılabilir. Sonuçta bu aceleci dünyada kendimize bazı şeyleri söylemeyi unutuyoruz diye düşünüyorum.
Aceleci bir dünya, evet ama aslında hiçbirimizin acelesi yokmuşcasına vaktimizi boşa harcayabiliyoruz. Acelemiz var aslında. Elimizden kaçmış olan hayatımıza bağlı tek ipi kaçırdık ya hani, onu yakalamak için koşmamız gerek. Fakat biz durmayı ve koşmak dışında her şeyi yapmayı tercih ediyoruz. Gerçekten aceleniz var mı diye bir düşünün. Benim var doğrusu. Sonuçta bu elimden kaçırdığım hayatın ne kadar daha kovalanabileceğini bilmiyorum. Her an sona erebilir ve benim de kovalayacak vaktim kalmayabilir.
Korkunç mu?
Daha demin ölümden bahsettim.
Anlaşılmıştır tabi ki, neden anlaşılmasın...
Çok üzücü ama bu üzücü durum hakkında "üzücü" yorumunu yapmak dışında bir eylemde bulunmuyorum. Mesela mutluluk verici hale getirmek için uğraşabilirim ama işte koşmuyorum ya peşinden o ipin, o yüzden oluyor her şey.
Şu an sadece yürüyor olabilirim. En azından hareket ettiğim için ruh halim iyi. Öylece, sadece oturmak da olmazdı. Hareket etmek de güzel yani.
Bir şeyleri tamamen açıklamadan anlatmak da zor canım. Sonuçta elin internetinde neden özel meselelere gireyim? Doğrusu özelimi anlatabilirim de ama günlüğümü tercih ediyorum. En azından orada buradaki kadar okunaklı olmuyor yazılarım. El yazısını bu yüzden seviyorum işte. Kendim bile okuyamıyorum bazen. Anılarım kendi kendini imha ediyormuş gibi bir şey.
Neden bunu yazdığımı cidden bilmiyorum ama iyi gelmedi de değil doğrusu...
Artık standart bir insan olmak istiyorum. Yani en azından insan olma kısmı geçerli olsun. Tamam, belki benim gibi kendi hayatını kendi elcikleri ile berbat eden insanlar çoğunluktadır dünyada ama ben orandan bahsetmiyorum. Genel olarak sağlıklı ve sağlam bir insan olmaktan bahsediyorum.
Şu zamanda düzgün insan bulmak elbette zor. Fakat düzgün insan olmak o kadar zor olmasa gerek. Yani öyle düşünüyorum.
Mesela kendine yararı olmayan şeyleri bırakmak ile başlanabilir. Sonra kendine yararlı olan şeylere dalma ile devam edilebilir. 'Seni seviyorum' ve 'hayatını düzgün yaşıyorsun' şeklinde kendini bilgilendirmeler yapılabilir. Sonuçta bu aceleci dünyada kendimize bazı şeyleri söylemeyi unutuyoruz diye düşünüyorum.
Aceleci bir dünya, evet ama aslında hiçbirimizin acelesi yokmuşcasına vaktimizi boşa harcayabiliyoruz. Acelemiz var aslında. Elimizden kaçmış olan hayatımıza bağlı tek ipi kaçırdık ya hani, onu yakalamak için koşmamız gerek. Fakat biz durmayı ve koşmak dışında her şeyi yapmayı tercih ediyoruz. Gerçekten aceleniz var mı diye bir düşünün. Benim var doğrusu. Sonuçta bu elimden kaçırdığım hayatın ne kadar daha kovalanabileceğini bilmiyorum. Her an sona erebilir ve benim de kovalayacak vaktim kalmayabilir.
Korkunç mu?
Daha demin ölümden bahsettim.
Anlaşılmıştır tabi ki, neden anlaşılmasın...
Çok üzücü ama bu üzücü durum hakkında "üzücü" yorumunu yapmak dışında bir eylemde bulunmuyorum. Mesela mutluluk verici hale getirmek için uğraşabilirim ama işte koşmuyorum ya peşinden o ipin, o yüzden oluyor her şey.
Şu an sadece yürüyor olabilirim. En azından hareket ettiğim için ruh halim iyi. Öylece, sadece oturmak da olmazdı. Hareket etmek de güzel yani.
Bir şeyleri tamamen açıklamadan anlatmak da zor canım. Sonuçta elin internetinde neden özel meselelere gireyim? Doğrusu özelimi anlatabilirim de ama günlüğümü tercih ediyorum. En azından orada buradaki kadar okunaklı olmuyor yazılarım. El yazısını bu yüzden seviyorum işte. Kendim bile okuyamıyorum bazen. Anılarım kendi kendini imha ediyormuş gibi bir şey.
Neden bunu yazdığımı cidden bilmiyorum ama iyi gelmedi de değil doğrusu...
Yorumlar
Yorum Gönder