...
Zamanın telaşlarda bu kadar çabuk 
Geçeceği aklınıza gelmezdi
...



Yorucu ve zahmetli üç gün geçirdim. Gerçi okul başladığından beri her günüm böyle geçiyor. Yoruluyorum fakat artık sanırım alıştım. Zaten Ocak ayından beridir meşgul olmayı ve yorulmayı istiyordum. Gece yatağa yattığımda deliler gibi saatlerce düşüncelere dalıp kendimi kahretmek yerine yorgunluğa yenik düşüp uyuyakalmak istiyordum ve artık öyle oluyor.

Cumartesi sabahı taşınacaktık, bu yüzden Cuma okul çıkışı eve geldim ve son olarak kalmış olan eşyaları topladım. Sabah gelecek olan nakliyeciler saçma sapan, ufacık bir kamyonet ile gelmişlerdi. Babam onlara evin dubleks olduğunu söylemesine rağmen adamlar yaparız, hallederiz diyerek minik kamyonet iler gelmişler.

Bu olay yüzünden taşınmamız aksamıştı. Pazar günü taşınacaktık ama babam aynı gün ikindi vaktinde nakliyeci buldu ve Cumartesi akşamı evin ilk katı taşındı. Yatak odaları üst katta olduğu için hepimiz koltuklarda yatmak durumunda kaldık. Giyecek bir şey de yoktu haliyle.

Pazar günü ise annemler mutfak ve salonu yerleştirdik. Akşama doğru ablam ve nişanlısı geldi. Yanlarında bir çocuk daha vardı. Benim yatak ve dolabımı getirdiler. Çok zahmet ettiler, yoruldular. Onlara nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum...

Dönüşte beni öğrenci evine bıraktılar. Şu an odamdayım. Sabah okula gideceğim inşallah.

Yarın üst kat taşınacakmış, inşallah bir aksilik çıkmaz. Çarşamba yine eve gideceğim ve kendi eşyalarımı yerleştireceğim inşallah.

Yorgunum ve üzgünüm.

İyi geceler...