Selmekra Tarzında

 lütfen bitsin artık. ellerimde kanamayan bir yer, dudaklarımda yolunmamış deri kalmadı. sabahları canım acıyarak ellerimi yıkıyorum. çok yoruldum. haftalar geçti ve yarın bitmedi. gelmesi o kadar sürdü ki hala bugün diyemiyorum yarına. gelsin ve bitsin artık.  çalışıyorum, okumayı seviyorum ama sanırım kalbime iyi gelmiyor. kalp dediğim de ruh sanırım. stresten mahvoluyorum. yine de enerjimi sağlam tutmaya çalışıyorum. bitsin istiyorum. sonra yine başlayacağını bildiğim halde. birkaç ay sonra da olacak, öbür dönem de olacak öbür yıl ve ondan sonraki yıllar da olacak ve ben bu yaşadığım ağır stresi unutup unutup başıma yeni yeni işler alacağım.  bu kadar da zoru seven biri değildim aslında. sanırım yanlışlıkla çok zorladım kendimi ve artık geri de dönemiyorum. insanlar ne der? mimarlık kazansaydım ne olurdu acaba diye düşünüyorum. her sınav zamanı böyleyim. sabahlara kadar gözlerim bozulup sırtım kamburlaşana kadar, ellerim yapıştırıcıdan dolayı mahvolana kadar ödev yapsam daha mı az s

aklım dolu ama bir o kadar da boş. son iki günde ne yaptığımı hatırlamak dahi istemiyorum. düşünceler içindeyim ama aslında hiçbirini düşünmek istemiyorum. herhangi bir şey varsa da aklımda toparlayamıyorum rahatça. uzun süredir oldukça düzenli ve sağlıklı takılırken geçen gün kendime luppo aldım. şu sekizlik mi ne olanlardan. içinde kaç tane var bilmiyorum çünkü hepsini oturup ben yedim. başkalarına bırakma kaygım olsa sayar ona göre sayıyı bölerdim. bunu arada yapıyorum. yani en son 2 yıl önce yapmıştım. sebep ve sonuçları şu zamankime göre berbattı. şimdi ise farklı. ne bakımdan farklı bana kalsın. luppodan nefret ederim aslında. sevmiyorum. ben tatlı da sevmem. çok istediğim olur ama aslında tatlı değil tuzlu insanıyım. luppo ile olan hikayem uzun ve gereksiz. nefret ediyorum o kadar.  kışlıklarımı indirdim. yazlıklarımı ise kışlıklarımı çıkardığım kutulara yerleştirdim. üç gündür yoga yapmıyorum, geçen arkadaşıma yoga yapabilmesi için kanal önerdim. hayatım düzenli ve parlaktıysa