Selmekra Tarzında

 komedi sanıp başlamıştım ama şu an ağlıyorum. burnum tıkandı, yüzüm gözyaşı ile dolu vesaire.  dizide bir kadın şunu dedi: "geçmişe dönsem hiçbir şeyi değiştirmezdim, çünkü kötü diye değiştirdiğim herhangi bir şey iyi bir anımın yaşanmasını engelleyebilir." gerçekten bilemeyiz. yaşamamız gerekiyordur ve yaşarız. yaptığımız işlerin, verdiğimiz kararların sonucunu, nelere etki ettiğini hiçbir zaman önceden kestiremeyeceğiz. bu yüzden ben de geçmişe dönecek olsam her şeyi olduğu gibi bırakmayı tercih ederdim.  çok üzüldüm diziyi izlerken. ağlayasım geliyor düşündükçe. cidden gülerim diye açmıştım oysaki. hatta film sanıp açmıştım ama diziymiş. her bölümü 25 dakika falan. komik gerçekten. yani benim bu kadar harika bir diziyi tesadüfen bulmam komik. ki tesasdüf diye bir şey de yoktur, değil mi? her şey birbirine o kadar bağlı ki. neyse. çok üzüldüm. dizinin adı da "After Life" yani ağlamak isterseniz izleyebilirsiniz. ama bu ben hep ağlarım. yani gözlerim dolar illa ki

 çünkü geçen gün yazdığım uzunca bir yazı vardı ama silinmiş. yayınlaya bastıktan sonra puf! gitmiş. çok üzüldüm. yazdığım anı aynı zamanda aynı duygularda tekrar yaşamadığım sürece aynı yazıyı tekrar yazamam. ne yazdığımı hatırlamıyorum bile. dönüp dönüp okumak güzeldi. şimdi ne yazmıştım bilemeyeceğim.  neyse zaten genel olarak üzüldüğüm çok şey var. buna da üzülmek istemediğim için bu konuyu burada kapatıyorum. yazmak gibi bir hevesim de yoktu açıkcası. standart bir şekilde blog siteme şöyle bir bakıp geri başka sitelere doğru yol alacaktım fakat yayınla dediğim o yazıyı göremeyince durum buaya geldi. bari taslak olarak kaydedilseydi. yazık be.  blogspot beni kırdın. en çok internet bağlantımız kırdı beni. o kadar para veriyoruz ve yine de berbat bir bağlandır var. bizim evin duvarları ne alakaysa bu tarz dalgaları geçirmekte sıkıntı yaşıyor. mesela biz apartmanın ortak yeri olan tam orta kısmında ve asansörde telefon kullanamıyoruz. bu ne saçma bir bilgi değil mi? mesela sipariş ve