Selmekra Tarzında

zaten çoğu şey bana öyleymiş gibi gelir. sonradan anlarım. ama o kadar çok sonradan anlarım ki artık anlamamın da bir anlamı kalmaz. öyle gelir.  hayaller içinde savrulursun. seni mutlu ettiğini sanarsın ama seni zehirler. sonra o zehirden dolayı öleceğim sanırsın. öyle gelir. ama ölmezsin. bir sonraki hataların için yaşamaya devam edersin. çünkü ders alamazsan aynı dersi farklı öğretmenlerle, farklı sınıfta, farklı bir gün alırsın. sınavını geçemediğin sürece bu devam eder. düşünmeye vakit bırakmazdım. düşünürsem üzülürüm diye. üzülürsem atlatamam ve mahvolurum sanırdım. öyle gelirdi işte. gelmedi. mahvolmadım da. üzülsem de atlattım. her şey bir şekilde geçer çünkü. gelir ve geçer.  kimse de öyle kolay kolay ölmezmiş. en ağır sandığın duygudan bile bir şekilde kurtulurmuşsun. bu ilk dersim değildi. çok kez kötü olay yaşadım. her seferinde de perişan olana kadar ağladım. ama geçti işte. bir daha yaşayamam sandım, bir daha kimse ile konuşamam sandım, öyle geldi çünkü. bir daha mutlu ol

 aklımda bu yazı vardı. ne yazacağımı bilmiyordum. hala daha bilmiyorum. kafam çorba olmuş. ne içimde bir rahatlama var ne de "dersimi aldım" diyebileceğim bir olay var. ben yine de dersimi alacak gibi değilim.  bu yaşımda çok fazla şey olabilirdi. koca bir yıl geçmişti. bu kocaman yılda öyle şeyler olabilirdi ki hiçbiri olmadı. ne yapıyorduysam çoğunun suratına bile bakmadım bu yıl. bir yıldır yoga yapmıyorum mesela.  bu yaşımda okul için olan hırsımı kaybettim. ortalamam düştü. ve bu beni üzmedi. iyi dedim ve geçtim. normalde haftalarca ya da aylarca kafama takılırdı bu ortalamayı önceki yıllarda yapmış olsam. sorun etmedim. aklımdaki okul hırsını yok etmişim.  bu yı ben en mutlu günüm sandığım sayısız gün yaşadım. hepsi de gerçekten en mutlu günümdü. fakat ben bu yaşımda en mutsuz günümü de yaşadım. o kaos başlıklı 21.yaşımı yaşamış biri olmama rağmen ben en kötü hissettiğim yıl olarak bu yılı seçtim.  bu yaşımda umursamaz biri olmayı öğrendim. çok sevsem de sevmemem gerek

şarkılarla ağladık, şarkılarla güldük, şarkılarda ayrıldık, şarkılarda üzüldük... ah bu şarkıların gözü kör olsun anma günü olarak mı seçtim bazı günleri bilmiyorum. her ayın ilk günleri hafif üzgün olurum. bu sefer sadece gece üzgünüm. gündüz çok iyiydim. aslında şu anda da o kadar üzgünüm diyemem. ama şu şarkılar var ya.. gözü kör olsun...  kendimi üzmeyi de severim. o yüzden şarkılar benim en iyi tekniğim. hayal kurmayı da severim. beklenti içinde olmayı ve bir şeyleri ısrarla beklemeyi... ve sonra hayal kırıklığına uğramayı da severim. çünkü beni öyle üzer ki bu, hayal edemeyeceğim kadar üzer. ama her hayal kırıklığı öncesindeki beklentilerim sırasında hayal kırıklığına uğrayışımı hayal eder ve üzülürüm. üzülme provası yaparım. çünkü hayal kırıklığına uğrayacağıma o kadar eminimdir ki.. ben hayal kırıklığına uğramayı dahi beklerim. işte tek karşılanan beklentim budur. bir olayı bekliyorumdur. olumlu ya da olumsuz her yönlerini hayal ederim. olumlu olursa diye kalbim yerinden çıkarc