Ana içeriğe atla

Ders Çalışmıyorum, Haşa!

Vize haftasından tüm mağdurlara merhaba. Bazılarınızın çoktan geçti, bazılarınızınkisi yaklaşıyor ve bazılarınızın da tam da şu bulunduğumuz hafta vize haftası.

Hayatımı sorguladığım bir hafta. Geçen hafta zaten hipnoz olmuşcasına stres içinde boğuluyordum. Şimdi gerçek anlamda vize haftasında olunca daha bir kötü hissetmeye başladım.

Beni telaşa sürükleyen tek ders Lineer Cebir.

NE KADAR DA ŞAŞIRDIK!!!!!

Nasıl Lineer Cebir? O harika anlamlı dersin nesi anlaşılmaz ve zor ki? Yapayanın aklından şüphe ederim efendim. Bu kusursuz, harika, muhteşem, her tanesi anlam dolu, manalar bütünü, fevkalade dersten 100 almayan AA ile dönemi kapatmayan kendisine MATEMATİKÇİ demesin.

Delirmek üzereyim. Üzere de değil şu an tam delirmişliğin içindeyim. Bir o yana bir bu yana delirmemi sürdürüyorum.

Şu dersi bir daha görmemek için bilgisayar yazılı üzerine okumaya karar verdim. Bilgisayar ile ilgilenirsem sanırım Lineer Cebir karşıma çıkmayacak.


Yarın Lineer Cebir sınavı var. Sınava tam 24 saat kaldı ve ben şimdi Ali Nesin'in videolu anlatımlarını dinlemek üzere bu huzurlu blogtan ayrılıyorum. Ya Rabbim bu Lineer Cebir'i bulanları sana havale ediyorum.








Biri help me lütfen, acil.

Yorumlar

  1. Bazı şeyleri sebepsiz sevmezsin ve bazen sebepsiz o kadar çok şey yapsın ki mantığa yer kalmaz . Ne saçmaladığımın bir önemi yok ama biraz çalışıp hafif sevgi besleme ile olmayacak ders yoktur . Bu seneden geçti seneye bekleriz inşallah

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Canım abim ve ablam...

Keşke şimdi ben 7 yaşında olsaydım, ablam 10, abim 13...   Üçümüz bir odada uyurduk. Ben yer yatağında yatardım çünkü daha küçüktüm. Abim ile ablam ise ikiye ayrılmış bir ranzanın iki ayrı yatağında yatarlardı. Geceleri karanlık olunca korkardım, o yüzden hiç uyumayalım isterdim. Abim tembellik yapar asla okul için bir çabaya girmezdi. Ablam incecik bir kızdı, o ne yapsa onu taklit ederdim. Yeni ilkokula başlardım ben de. Yazmayı falan bilmiyorum, okumayı da.. Abim okula gitmeye can atıyorum diye beni garipserdi. Şimdi anlıyorum garipsemesini ama birinci sınıfa başlayacaksın deseler, ben yine can atarım. Ne güzel, bulanık yıllardı.  Ablamla uyduruk ama özgün oyunlarımız vardı mesela. Ne kadar iyi anlaşıyorsak bir o kadar da kavga ederdik üçümüz. Babam evin koridorunun tavanına bir kanca asar, ona bağladığı ip ile salıncak yapar, biz de sallanırdık. Sonra babamın kocaman terlik giymiş ayaklarına otururduk, bizi ayakları ile taşırdı. Biz onu çok güçlü sanırdık,...

hiç yapmamış olmak beni daha çok pişman ederdi

 öyle ani kararlarım oldu benim. ani demeyelim gerçi. artı eksileri hesaplayıp verdiğim kararlar oldu. yapmasaydım daha çok pişman olurdum. hiç bilmemek o ikinci seçeceği beni daha çok rahatsız ederdi. ilk seçenekteyim zaten. neler oluyor görüyorum ve daha çoğunu da göreceğim eğer ikinci seçeceğe doğru gitmezsem.  kimin asıl final canavarı olduğunu bilemiyor insan. bir anda haklıyken haksız duruma da düşüyorsun. hep planlı ve strateji ile yaşaman gerekiyor. en sonunda sen niye böyle yapmadın oluyor. oysa ki onlara imkan veren de sen olmuşsun. kendi iç dünyanda düşüncelere dalmışken birden kafanı kaldırıp çevreye bakıyorsun. meğer o kadar da basit bir denklemde yaşamıyormuşsun. işe git gel. kendini ikna et. tamam. ceket giymeyi bırak. işine bak. başkalarına bakma. insanları dinleme. sonra birden insanların yeri değişiyor. bir anda sana çeşitli suçlamalarla geliyorlar. yaşadığım tam olarak ne bilmiyorum. ama ben bunları çözmek de istemiyorum. ben bu olayların içinde de olmak ist...

YİRMİ ALTINCI YAŞIMIN SON BİR SAAT KIRK BEŞ DAKİKASI

greyfurt sıkıp üzerine maden suyu koydum ve içiyorum. çok güzel oluyor. son bir yılda neler yaptığımı düşünüyorum. bu yıl anlatmaya değer pek bir şey olmadı aslında. aynı yerde çalışıyorum, aynı yerde okuyorum. ama taşındım mesela evet. artık başka bir evdeyiz.  beni strese sokan ve aslında beni hapseden, beni zincirleyen 4 şey vardı. iki tanesinden kurtuldum. biri ev idi biri de kötü yöneticiydi. bu yaşımda hakkımı savundum, stresimi azaltmak için çok uğraştım. eğitimler aldım, sakinleşmeye çalıştım. bu yaşımda psikolog seanslarım bitti. artık psikoloğa gitmiyorum. ihtiyacım var mı hala bilmiyorum ama şu anlık iyiyim.  bu yaşımda koçluk seansları aldım. çok faydalıydı. hayat amacımı öğrendim, neler yapmak istediğimi gördüm. hem de nasıl mış gibi yapabileceğimi gördüm. mış gibi yapmak benim için bir hayatta kalma modeli. mecburen. bu yaşımda da işimden ayrılmak çok istedim ama olmadı. önceki yaşımda nerede çalışıyorsam ve ne yapıyorsam yine aynı şeyleri yapıyorum.  eşim y...