Ana içeriğe atla

dost

yardım et bana.

biliyorum ki sen anlarsın. bu halim hal değildir. yardım et bana. çok konuştuğumu biliyorum ama sen alışıksın buna. dinlersin beni. gel lütfen. anlatamıyorum kimseye. sana anlatayım. ağlayamıyorum bile. sana ağlayayım. bilirsin, ben böyleyim. sen bilirsin beni. gel lütfen. dinle beni.

koru beni.

ben bilmiyorum ki nedir kötü, nedir iyi. ben bilmiyorum. sen bilirsin beni. hangi suyu içmemem gerektiğini söyle bana. zehirleniyorum baksana. bulamıyorum doğruyu. zehirliyorlar beni defalarca. ölemiyorum bile. gel artık, koru beni. dayanamıyorum artık.

öp beni.

o zaman rahatlarım. sarıl ki bana o zaman anlayayım. dost. sen varsın ya o yeter. onun dışında ne varsa boş. yeni ve soğuk yorganlara sarıldığım için oldu biliyorum. sen sıcacıktın. alışıktın. gel ve öp beni. sevgine ihtiyacım var.

uyut beni.

başımı yaslayayım omzuna ki, o zaman rahat ederim. yalan sürüsünün kuş tüyleri kanattı başımı. kaya gibi gerçek omuzunu ver bana ki anlayayım. uyuyamıyorum günlerdir, hep ayaktayım. bir yer var bana artık oturayım. tam yanıma gel, otur. omzuna başımı yaslayayım. uyut beni artık, bu sahtelikten boğuldum. rahatsız olsa da razıyım kayadan omuzuna, artık ben çok yoruldum.

dost.

beni duyarsın. beni seversin. bana yardım edersin. beni korursun. beni iki yanağımdan öp ve göğsünde uyut. ölürsem tam orada öleyim, sen yanımda bulun. geçecek her şey, de bana yalan duymaya alıştım. böylece güzel rüyalar göreyim, hayallerim de uyusun. gel ki bitsin artık bu kahrım, bitsin artık bu yalnızlığım. sen varsan ben varım. bu hislerimi bir sen anlarsın.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Canım abim ve ablam...

Keşke şimdi ben 7 yaşında olsaydım, ablam 10, abim 13...   Üçümüz bir odada uyurduk. Ben yer yatağında yatardım çünkü daha küçüktüm. Abim ile ablam ise ikiye ayrılmış bir ranzanın iki ayrı yatağında yatarlardı. Geceleri karanlık olunca korkardım, o yüzden hiç uyumayalım isterdim. Abim tembellik yapar asla okul için bir çabaya girmezdi. Ablam incecik bir kızdı, o ne yapsa onu taklit ederdim. Yeni ilkokula başlardım ben de. Yazmayı falan bilmiyorum, okumayı da.. Abim okula gitmeye can atıyorum diye beni garipserdi. Şimdi anlıyorum garipsemesini ama birinci sınıfa başlayacaksın deseler, ben yine can atarım. Ne güzel, bulanık yıllardı.  Ablamla uyduruk ama özgün oyunlarımız vardı mesela. Ne kadar iyi anlaşıyorsak bir o kadar da kavga ederdik üçümüz. Babam evin koridorunun tavanına bir kanca asar, ona bağladığı ip ile salıncak yapar, biz de sallanırdık. Sonra babamın kocaman terlik giymiş ayaklarına otururduk, bizi ayakları ile taşırdı. Biz onu çok güçlü sanırdık, güçlüydü de a

KARUTA

  Merhaba arkadaşlar,   Size farklı bir yazıda sırf Karuta oyununu anlatmak istiyorum.   Chihayafuru animesi Karuta isimli bir kart oyunu etrafında dönen bir anime. Ve ben bu oyuna aşık oldum. O kadar havalı bir oyun ki size anlatmak istiyorum. Japonya'nın önemli şairlerinden toplam 100 adet şiir bulmuşlar ve bu şiirleri kartlara yazmışlar. Toplam 200 kart var çünkü 100 tanesi oyunda kullanmak için 100 tanesi okuyucunun okuması için. Önce iki kişi bu yüz karttan 22'şer tane alıyor ve önüne üç sıra olacak şekilde şiirler gözükür halde diziyor. Okuyucu da bir kart seçip kartı okurken o kartın aynısını oyuncular oyun sahası içindeki kartların içinden bulup kartı almaya çalışıyor. Oyunun başında 15 dakika kartların yerini ezberleme süresi veriliyor. Çok hızlı olunması gereken bir oyun. Kartları alırken fırlatabiliyorlar. Yani annemin deyişiyle "pervasız bir oyun" :) İşte bu pervasızlığı da beni benden aldı arkadaşlar :)   Karuta kartları alttaki resimdeki gibi am

yeni klavyemle bir yazı

 bugün hayatımda gördüğüm en tatlı klavye ile bu yazıyı yazıyorum. ayrıca bugün ilk defa fizik tedaviye gittim. nasıl olduysa artık (bence birileri nazar değdiriyor bana düzenli olarak) diz kapağımı kaydırmışım. hayatımın kaydığı yetmiyormuş gibi..... xd bunlar hep şaka. sonuçta başımıza felaket gelmedi. ayrıca çok güzel bir klavyem var. aylardır manyak gibi klavye bakıyordum. şöyle en tatlısından bir klavyem olsun istemiştim. hem de pembe. zaten pembe bir mausum var. ya da fare. nasıl yazılıyorsa, inanın hiç umurumda değil. bugün işe gitmeyi bırakmak mecburiyetinde kaldım. aslında uzun süredir de işsiz olmak nasıl bir şey merak ediyordum. yani ertesi gün için yapman gereken hiçbir şey olmadığında nasıl yaşanıyor bilmek istiyordum. artık önümüzdeki 20 gün kadar bir süre ertesi günümün önemi yok. fizik tedaviye gideceğim ve sonra da eve döneceğim. garip. bu bir deneme süresi gibi. iş hayatının, daha doğrusu bir kurumsal şirket çalışanı olmayı kabullenmek ve sindirmek benim için çok zor