bundan sonraki hedefim değişmiştir

artık tek hedefim stres olmamak. stres olduğumu düşündüğüm an yapmakta olduğum işi bırakacağım. gerçekten bir değeri yok diğer şeylerin. kendimi yoruyorum, bir şeylere varmak için çabalıyorum ve hayır, bu okulda çabanın bir karşılığı yok. sonuçsuz. o kadar uğraşıp bir yere varmıyor olmak beni bıktırdı. bu okul beni bıktırdı. hocaların muhteşem adil olduğunu sanması ama aslında umurunda olmamamız artık daha da gözüme batıyor. 

bir de tek ders onların dersi. kendileri koca dönemde bir ders veriyorlar diye aşırı rahatlar da bu yüzden bizi sıkmaya çalışıyorlarsa ben sizin düşünce tarzınıza bir şey diyemiyorum artık. biz yaşamayalım değil mi? aylardır gezmiyorum. yüz yüze eğitim olsa en azından Ortaköy'e gider şöyle bir denize bakardım. hatta hiç yürümez okuldan izlerdim. bu muhteşem fırsatı hadi biz gerizekalı insanlar yüzünden bok ettik peki siz hocaların olayı ne tam olarak? ben hafta içi o kadar bunalıyorum ki ders dinlemek dışında bir iş yapamadığım için haftasonumu ders çalışabiliyorum. haftasonum zaten yok yani, yok oldu haftasonum. ara tatilde de mantıklı tek bir şey yapmadım. çok boğucu artık gerçekten. 

bir arkadaşımın sıfatı dahi görmeden onlara sarılmadım aylarım geçti. ben artık özlemden de başka bir duygu içindeyim. artık o kadar özlem ki bu adlandırmanın bir manası yok. bambaşka. sıkıldım. bittim. 

bu halde bir de derslerde muhteşem olayım diye çabalıyorum. muhteşem olmaya çabalasam da hocaların adaletsiz notlandırması ile karşılığı bir hiç oluyor. değmiyor işte. benim çabalayıp strese girmem hiçbir şeye değmiyor. diyet yapmadığım halde kilo falan almadım mesela. çünkü manyak oldum. yetti o bana kardeşim. en iyi diyet programı olarak galatasaray üniversitesinde okumayı önereceğim insanlara. etkili bir yöntem.

bıktım cidden. şu okuldan bir mezun olayım da daha sonra hangi okula başvuracağımdan çok hangi okula başvurmayacağım belli zaten. yetti bana kardeşim. buraya kadar. lisansın böyle olmasına sebep olanlar zaten eğitimciler olduğuna göre yüksek lisansını doktorasını akademik hayatını merak etmiyorum ben hiç. yeterli.

anneme yeter artık diye mızmızlanırken dedim ki bu okulu okumak zorunda değilim, mezun olmak zorunda değilim, kendimi kasmayacağım bu yüzden. o da dedi ki ne güzel işte gelirsin evinde oturur kitap yazarsın dedi. keyiflendim. ama işte biraz yolu uzatmak istiyorum sanırım. sonunda bir gün gelecek ve yazmak beni yakalayacak. o zaman işte daha da kaçamayacağım. yolu ya kısasından yürümüşüm ya dünyayı dolanıp gelmişim, sonunda yine hedef aynı olacak gibi bir his var içimde. Allah yardımcım olsun.

aniden dua edesim geldi. 

neyse işte. 1'de olduğunu sandığım dersin 2'de olduğunu fark ettim ve masa başına oturmuşken biraz aklımda kıpırdananları yazayım dedim. bu şekilde de kendimi bu sitede buldum doğal olarak. başka şeyler de yazacaktım ama hülyasından çıktığım için yazma havasının yazamamıştım. 

öyle. 

stresin olmadığı, onun yerine yoga yaptığım bir dönem diliyorum kendime.

görüşürüz.