yaz tatilindeyim. yüksek ihtimalle hiçbir sorumluluğumun olmadığı son yaz tatili olacaktır. ayrıca bayram bugün. yani bayramın bu yaşadığımız şey olduğunu asla düşünmüyorum fakat yine de bayramdayız.
normalde tatil başladıktan birkaç hafta sonra okulların acilen açılmasını isterim. hemen derslerimi seçeyim ve stres içinde iki dönem geçireyim gibi bir arzunun içine yuvarlanırım fakat okulumun tatile girişinden beri 1 ay geçti. inşallah okulların açılma vakti öyle hemen gelmez diyorum. evet bir boşluk içinde hissediyorum ama bunu okuyarak doldurma isteğim geçti, gitti. bu geçtiğimiz iki dönemde okul üzerimizden geçtiği için maalesef okulu özlemem vakit alacak. inşallah ekim ayına doğru özlemeye başlarım. yoksa cidden aşırı motivasyonsun başlayacağım 3.sınıfa. ve motivasyon deposu olarak başladığım yılların bile iğrenç geçtiğini düşünürsek bu ihtimal aşırı endişe verici olacaktır.
birkaç gündür hatta birkaç haftadır geleceğim hakkında düşünüyorum. gereksiz bir baskı ve beklenti yoğunluğu içinde kendimi kaybetmiş gibiyim. artık insanlara hedeflerimi söylememeye karar verdim. bilmiyorum demek, vazgeçtim demek istiyorum. ne kadar idealist bir kafam varsa da kendimi korkunç bir stresin içine bıraktığım hissindeyim. birilerinin benden bir şeyler beklemesi durumu beni yoruyor ve düşünmekten mahvolmama sebep oluyor.
çok söylersen olurmuş vesaire diyorlar ama bir yandan da fazla bahsetme nazar değdirirsin olmaz diyorlar mesela. bu genel kanılar ne kadar da garip. hayırlısı olsun istiyorum ben.
sabah sabah uyusaydım keşke. bugünü vazgeçtiğim gün olarak işaretlemek istiyorum. yani tamamen vazgeçtim olarak değil de artık insanlara vazgeçtiğim konusunda bilgilendirmeye karar verdiğim gün diyelim. bu hedefin hayali ve planları ile bile muazzam stresli ve baskı altında hissetmişken kendisini gerçekten yaşarken ne halde olurum bilmiyorum. doğrusu hayat bu derece stres içinde yaşayacak kadar değerli de değil. bu kadar da önem vermiyorum bir şeylere. sıkıldım sanırım.
***
biraz araştırma yapmaya gittim, burada yazı yazıyor olduğumu unutmuşum. saat 7'ye geliyor. yazı yazma isteğim de kaçmış doğrusu. keyfim de kalmamış zaten. bu konular canımı sıkıyor bir de. ve durmadan yüzüme ve elime sürmem gereken ilaçlar da canımı sıkıyor. bu yaz çalışacak bir yer bulamamış oluşum da canımı sıkıyor haliyle.
her neyse. boş ama boş bir yaz tatili. bitsin istemiyorum.
teşekkür ederim
YanıtlaSil