ödev yapmak dışında her şeyi yapmaya çalışıyorum

annemin kaderini yaşadığım için evliliğimin daha 2.yılı dolmadan 2.kez taşınıyoruz. mecburen. kirada olmak böyle bir şeymiş. değişime alışık olduğum için taşınmak beni o kadar yormuyor. aksine yeni bir ev ve eşyaların yeniden yerleşmesi güzel. şimdi yaşamakta olduğumuz eve de o kadar alışamamıştım ve yerleşememiştim. bu sebeple çok çok üzülüyorum diyemem. işime de geliyor doğrusu. daha küçük ve temiz bir eve taşınmak hoşuma gidiyor. 

Ödevlerim var. bir tane sunum bir de fotoğraf projesi olacak. bu sebeple fotoğraf eleme ve proje yazmak için bilgisayar başına oturdum. klavyem de var. biliyorsunuz harika güzel bir klavyem var. çok severek aldım ama belki 5 kere falan kullanmak nasip oldu.

birçok şeyi de böyle heves ederek alıyoruz. arıyoruz tarıyoruz ama sonra kaç kere kullanıyoruz acaba? alabilmek tek başına nasip değil, kullanabilmek de bu nasibin devamı bence. sonuçta içeri odadaki masanın üzerinde tozlanmaya bırakılmış bir şey sana ait olsa da gerçekten nasibin midir ki?

aslında çok az dua ediyoruz. neler neler isteyebiliriz de sanki haddimizi aşmayalım mı istiyoruz? bunun had ile alakası da yok. dua etmek serbest. ben çok dua ederdim. son zamanlarda unutuyorum. önem vermediğimden değil de hani bu rezil dünyada yaşamak var ya, öyle meşgul ediyor ki insanı. ne meşguliyetidir bu bilmem. yine dualarımızın da çoğu dünyalık değil mi ki? ne kadarı ahiret içindir? bilemiyorum.

arada istiyorum ki şöyle durmadan yazayım da yazayım. ne hoş şeydir.. ama yazmak da nasip demek ki. böyle hep gitmek istediğin bir yer vardır da gideyim istersin. sonra gidersin de ama hatırında hiçbir şey kalmaz. nasip olmadıktan sonra dibinde olsa ne olur? 

geniş bir evde yaşıyorum. ama aslında kiralık ve şimdi taşınmak zorundayım. yani çok hayal ettiğim gibi bir ev de değil ama geniş ferah ev diye dua edilir ya, hafiften ona benziyordu. nasip etmeyince etmiyor işte. ya da araba almana çok az kalmışken birden masraf çıkar ve yaklaştığına uzaklaşırsın. bunlar ne kadar da dünyalık geliyor insana. ama yaşıyoruz ya işte. insan bir şeylerin devamının gelmesini bekliyor. büyüdüm, okulu bitir. bitirdim, iş bul. buldum, evlen. evlendim, ev al, araba al, ebeveyn ol, daha çok para kazan, birikim yap, bir daha ebeveyn ol, gez, oku, şuraya git, buraya da git, yine oku, terfi al, para kazan, biriktir, yatırım yap, kazan, oku, büyü, büyü, büyü.. sonra da zaten toprak. aldığım terfiyi, kazandığım parayı nereye koyabilirim? şöyle ayaklarımın ucundaki ufak kalan yere koysam olur mu?

Öyle işte. ödev yapmayayım diye burada kuantum fiziğini bile tartışırım, şoka girersiniz.

hala ne ödevi değil mi? yetmedi mi canım bu okul da okul. hallediyoruz inşallah. nasibimiz buymuş. bu zamanı da görecekmişiz ve gördük. bakalım nasibimizde başka neler var yaşanacak.

herkese iyi akşamlar dilerim.