Çok mutluyum efendim. Çok şükür. Her şey çok yolunda ya da ben mutsuzlukları bir süredir görmüyorum. Güzel gidiyor, iyi gidiyor. Elhamdülillah.
Bunu yazdıktan sonra aniden uzaklara dalıp düşüncelere gömüldüm. Kendime nazar değdirmede bir dünya markasıyım. Çok beğeniyorum kendime nazar değdirmeyi.
Aklıma yine hikaye yazmadığım düştü. Bugün Kübranur arkadaşıma bir kurgumu anlattım. Ona anlatırken de düşündüm acaba neden yazmaya devam etmiyorum diye. Yani o kurgu olmayabilir, başka bir kurgu... En azından aklım meşgul olur. Bunca Matematik içinde biraz beynimin başka taraflarını kullanırım vesaire...
Bugün geleceğim ile alakalı planlarıma ufak bir adım attım. Analiz okumak isterim. Bu konuda araştıracağım. Matematik analizi... Güzel bence. Belki kitap yazabilirim ileride. Üniversitedeki hocalar kendi yazdıları kitapları bize dersinde işletiyor. Nasıl da özeniyorum... Muhteşem değil mi... Roman basmak istiyorum fakat bir Matematik kitabı bassam muhteşem olmaz mı? Çok özeniyorum, çok hayal kuruyorum. Yine hayaller kurup duruyorum...
İyi hissediyorum. Üzerime doğru gelen tüm o zorlu teoremler beni korkutamadı bir türlü. Çok şükür...
Üç gün oldu öğrenci evine taşınalı. Okul sebebiyle oradan oraya koşturuyorum ve sonunda yorulup uyuyorum.
Annem aradı ve konuştuk, sanki üzgündü... ve bu beni üzdü...
Cansızdı. Babam henüz eve gelmemiş, bu yüzden de öylece oturmuş televizyon izliyormuş. Onu çok özledim. Ona kızdığım için öğrenci evinde kalmaya karar vermiştim. Ona kızdığım için tüm eşyalarımı toplayıp aceleyle taşınmıştım. Onu çok özledim. O benim bir tanecik, canım annem.
Bir anda üzüldüm ve moralim düştü.
Sizlere ablam, abim ve bana ait olan bu efsanevi fotoğrafı göstermek istiyorum. Bakmaya doyamadıklarımda bugün;
Canım ailem. Yeniden bir arada, sıcacık, kocaman, samimi, hoşgörülü, birbirini dinleyen, birbirini anlayan bir aile olmak ne çok isterim. Hepinizi çok seviyorum. Değerlimsiniz...
Yorumlar
Yorum Gönder