Bu şarkı.
Başım o kadar ağrıyor ki, üzüntüden mi, stresten mi, yorgunluktan mı bilmiyorum. Başımın alın kısmına parmaklarımı geçirip sert bir şekilde kafamı boynumdan koparmak istiyorum. Dinlenmeliyim belki, bilmiyorum, çatlıyor başım. Fevkalade bir durumdayım.
Acilen ağlamam gerek belki de. Birkaç gün önce ağlamıştım ama o sayılmazdı. Gerçek bir ağlama olduğuna dahi inanmıyorum. Şöyle uzun süre, nedeni önemli değil, ağlamak isterim. Yapmışlığım var ama bir dizi karakteri öldü diye ağlamıştım. Onun da bir anlamı yoktu bana göre. Ağlayabileceğim birçok şey bulabilirim aslında: Geleceğim nasıl olacak, o ne yapacak, bu ne yapacak, ben ne yapacağım, biz ne yapacağız... Bunlar hep kaygı adı altında toplanabilecek şeyler. Bana göre ağlanabilecek şeyler.
Stres beni ağlatır...dı. Şimdi sadece parmaklarımdaki etleri koparıp, dudaklarımı yolup her yeri kan revan yapıyorum. Artık akacak kan kalmıyor ama ben yolmaya devam ediyorum. Stresle baş etme yöntemim bu işte.
Yaklaşıyor sunumlar, vizeler... Aşırı stresli bir insan olduğumu hiç düşünmezdim ama bunu fark ettiğimde de o kadar şok olmadım. Kendim hakkımda çoğu şeye artık şok olmuyorum zaten. Mesela benim başım hiç ağrımazdı ama ilk defa bu kadar saatlerce süren ciddi bir baş ağrısı yaşadım. Düşüncem sadece kafamı koparıp atmak. Şaşırmaktan da vazgeçtim.
Her neyse işte-
buraya yazmak da bir çare olmadı.
Başım o kadar ağrıyor ki, üzüntüden mi, stresten mi, yorgunluktan mı bilmiyorum. Başımın alın kısmına parmaklarımı geçirip sert bir şekilde kafamı boynumdan koparmak istiyorum. Dinlenmeliyim belki, bilmiyorum, çatlıyor başım. Fevkalade bir durumdayım.
Acilen ağlamam gerek belki de. Birkaç gün önce ağlamıştım ama o sayılmazdı. Gerçek bir ağlama olduğuna dahi inanmıyorum. Şöyle uzun süre, nedeni önemli değil, ağlamak isterim. Yapmışlığım var ama bir dizi karakteri öldü diye ağlamıştım. Onun da bir anlamı yoktu bana göre. Ağlayabileceğim birçok şey bulabilirim aslında: Geleceğim nasıl olacak, o ne yapacak, bu ne yapacak, ben ne yapacağım, biz ne yapacağız... Bunlar hep kaygı adı altında toplanabilecek şeyler. Bana göre ağlanabilecek şeyler.
Stres beni ağlatır...dı. Şimdi sadece parmaklarımdaki etleri koparıp, dudaklarımı yolup her yeri kan revan yapıyorum. Artık akacak kan kalmıyor ama ben yolmaya devam ediyorum. Stresle baş etme yöntemim bu işte.
Yaklaşıyor sunumlar, vizeler... Aşırı stresli bir insan olduğumu hiç düşünmezdim ama bunu fark ettiğimde de o kadar şok olmadım. Kendim hakkımda çoğu şeye artık şok olmuyorum zaten. Mesela benim başım hiç ağrımazdı ama ilk defa bu kadar saatlerce süren ciddi bir baş ağrısı yaşadım. Düşüncem sadece kafamı koparıp atmak. Şaşırmaktan da vazgeçtim.
Her neyse işte-
buraya yazmak da bir çare olmadı.
Yorumlar
Yorum Gönder