Selmekra Tarzında

öyle herkesle konuşmayacaksın. soru da sormayacaksın. kimseye de bir şey anlatmayacaksın. moralini bozacağı kesin olan kişilerle konuşmayacaksın işte. zaten hep aynısı olur. seni mutlu edenleri bulacaksın ve onlarla konuşacaksın. ne güzel gülüyordun. ne olacağını biliyordun ama yine de yaptın aynı şeyi. böyle oluyor hep. farklı bir son bekliyorsun ve her seferinde deniyorsun. ama öyle olmuyor. mutlu olduğunda senin mutluluğuna mutluluk katacak kişiler dışında kimseyle görüşmeyeceksin. zaten zar zor mutlu olmuşsun ama onlar her kim ise mutluluğunu söküp alıyor. dediğim gibi hep böyle olur. çoğu hatamı bu sefer aynısı olmayacak diyerek yeniden yaparım. denerim işte öyle. olumlu düşün diyorlar. ben zaten hep olumlu düşünmüyor muyum? ne olursa olsun sonuç bellidir. ama ben ısrarla denerim.  yine moralim düştü. mutluydum gerçekten. öyle koca bir gülümseme ile geldim ki eve. ama pek de farklı bir şey olmuyor. neden böyle sorgulamak da istemiyorum. gülümsememi bu kadar zor geri kazanmışken bu

biraz akılsızımdır. biraz da düşüncesizimdir. cesaret gelir bir de bana. ne hissediyorsam, ne düşünüyorsam hemen yaparım. cesaret patlaması, akılsız cesareti. öyle güzel bir şarkıya takıldım ki şu sıra. ve şu sıra o kadar dingin hissediyorum ki. kalbimde bir rahatlık var. biraz da içim fenalaşıyor. ama bu sefer akılsız bir cesaretsizliğe kapılmak istemiyorum. mutluysam da temkinliyim artık. mutsuzsam daha iyi hissediyorum. ağlayasım geliyorsa hemen ağlıyorum da. dinginim ama. daha az konuşur oldum, daha çok dinler oldum. aklımdan geçiyor öyle sayısız şey ama hiçbirini kalbime ulaştırmamaya çalışıyorum. kalbimde ne varsa da orada hapis. hayaller kurmaya da iznim yok. biraz daha sakinim.  bazı pişmanlıklarım olabilir. bu sefer ne olursa olsun pişman hissetmeyeceğim. içimden geleni yapıyorum diye neden üzülüyorum? evet biraz akılsızım. bu da bana cesaret veriyor. her neyse. bu neden beni sıkıntıya soksun ki? yapmadım diye üzülmek pişman olup üzülmekten daha kötüdür benim için.  temkinliyi

 bugün odamı toplayıp süpürdüm. zaten dün de vizem vardı. birkaç gün sakince dinlenebileceğim. dün dediğim de cuma günü. şimdi 1 mayıs. her neyse.  Ramazan o kadar güzel geçti ki, dopdoluydu. Her gün neredeyse bir başka arkadaşımla iftardaydım. Evde sanırım 5 kere falan iftar yaptım. Çok güzeldi. Elhamdülillah. Son teravihimizi de kıldık. Duamızı da ettik. Elhamdülillah. Sonra nevresimlerimi değiştirdim. Mis gibi. Nevresimlerimi değiştirince hayatımın yeni bir partına geçiyor gibi hissediyorum. Genelde de yeni bir olayda ya da bir şeyin başlangıcı olmasını istediğimde nevresim değiştiririm. Mesela okulun başlaması, sınavların bitmesi, Ramazan'ın başlangıcı, bayramın gelişi... yarın arefe. bayram için baklava yapacağım inşallah. birkaç gün hiçbir meşguliyetim olmadan dinlenebilmek harika bir şey. çok yoruldum. evet güzel bir aydı ama aynı zamanda sınavlarım, ödevlerim ve sunumlarım vardı. bayağı yoğundum. günlerce sadece uyumak için eve geldim. sonra ertesi sabah yine dışarı. öyle b

zaten çoğu şey bana öyleymiş gibi gelir. sonradan anlarım. ama o kadar çok sonradan anlarım ki artık anlamamın da bir anlamı kalmaz. öyle gelir.  hayaller içinde savrulursun. seni mutlu ettiğini sanarsın ama seni zehirler. sonra o zehirden dolayı öleceğim sanırsın. öyle gelir. ama ölmezsin. bir sonraki hataların için yaşamaya devam edersin. çünkü ders alamazsan aynı dersi farklı öğretmenlerle, farklı sınıfta, farklı bir gün alırsın. sınavını geçemediğin sürece bu devam eder. düşünmeye vakit bırakmazdım. düşünürsem üzülürüm diye. üzülürsem atlatamam ve mahvolurum sanırdım. öyle gelirdi işte. gelmedi. mahvolmadım da. üzülsem de atlattım. her şey bir şekilde geçer çünkü. gelir ve geçer.  kimse de öyle kolay kolay ölmezmiş. en ağır sandığın duygudan bile bir şekilde kurtulurmuşsun. bu ilk dersim değildi. çok kez kötü olay yaşadım. her seferinde de perişan olana kadar ağladım. ama geçti işte. bir daha yaşayamam sandım, bir daha kimse ile konuşamam sandım, öyle geldi çünkü. bir daha mutlu ol

 aklımda bu yazı vardı. ne yazacağımı bilmiyordum. hala daha bilmiyorum. kafam çorba olmuş. ne içimde bir rahatlama var ne de "dersimi aldım" diyebileceğim bir olay var. ben yine de dersimi alacak gibi değilim.  bu yaşımda çok fazla şey olabilirdi. koca bir yıl geçmişti. bu kocaman yılda öyle şeyler olabilirdi ki hiçbiri olmadı. ne yapıyorduysam çoğunun suratına bile bakmadım bu yıl. bir yıldır yoga yapmıyorum mesela.  bu yaşımda okul için olan hırsımı kaybettim. ortalamam düştü. ve bu beni üzmedi. iyi dedim ve geçtim. normalde haftalarca ya da aylarca kafama takılırdı bu ortalamayı önceki yıllarda yapmış olsam. sorun etmedim. aklımdaki okul hırsını yok etmişim.  bu yı ben en mutlu günüm sandığım sayısız gün yaşadım. hepsi de gerçekten en mutlu günümdü. fakat ben bu yaşımda en mutsuz günümü de yaşadım. o kaos başlıklı 21.yaşımı yaşamış biri olmama rağmen ben en kötü hissettiğim yıl olarak bu yılı seçtim.  bu yaşımda umursamaz biri olmayı öğrendim. çok sevsem de sevmemem gerek

şarkılarla ağladık, şarkılarla güldük, şarkılarda ayrıldık, şarkılarda üzüldük... ah bu şarkıların gözü kör olsun anma günü olarak mı seçtim bazı günleri bilmiyorum. her ayın ilk günleri hafif üzgün olurum. bu sefer sadece gece üzgünüm. gündüz çok iyiydim. aslında şu anda da o kadar üzgünüm diyemem. ama şu şarkılar var ya.. gözü kör olsun...  kendimi üzmeyi de severim. o yüzden şarkılar benim en iyi tekniğim. hayal kurmayı da severim. beklenti içinde olmayı ve bir şeyleri ısrarla beklemeyi... ve sonra hayal kırıklığına uğramayı da severim. çünkü beni öyle üzer ki bu, hayal edemeyeceğim kadar üzer. ama her hayal kırıklığı öncesindeki beklentilerim sırasında hayal kırıklığına uğrayışımı hayal eder ve üzülürüm. üzülme provası yaparım. çünkü hayal kırıklığına uğrayacağıma o kadar eminimdir ki.. ben hayal kırıklığına uğramayı dahi beklerim. işte tek karşılanan beklentim budur. bir olayı bekliyorumdur. olumlu ya da olumsuz her yönlerini hayal ederim. olumlu olursa diye kalbim yerinden çıkarc

 aslında uykum var ve sabah da işim var. ama birden açtım burayı, yazasım geldi. bir süredir çok fazla şarkı dinliyorum. kafam çorba oldu. aslında şarkı dinlemeyi o kadar da anlamlı bulmuyordum. yani yoldayken ve ders çalışırken dinlemek yerine o kadar da aklıma gelmezdi şarkı dinlemek. ama odamda öyle otururken ya da işte yoldayken canım şarkı çekiyor. ve şarkılar da her türden. yine çorba gibi bir müzik türü listesi. seviyorum hepsini. tek bir tür dinlemenin anlamı yok. insan kusar cidden. ben kusardım yani. bugün cumartesi ama gece. yani güne daha yeni girdik. pazartesi okul başlıyor. hiç hazır değilim ikinci döneme. ilk döneme de hazır değildim. çok sıkıntılı ve berbat bir dönem olacağını hissetmişim belki de. bu döneme de isteksizim. ama yani aslında isteksiz bile değilim. hiçbir his besleyemiyorum. zaten ilk dönemim biteli 3 gün falan oldu. ikinci döneme de cup diye düşeceğim. farkında dahi değilim. neyse. zaten vizeler gelmeden hiçbir dersin suratına bakmıyorum. sorun olmaz sanı

zaten bu astrolojiye o kadar da inanmazdım. yani karakter analizi vesaire güzel oluyor oldukça da doğru tahminleri mevcut fakat yani 2022yi bayağı övmüşlerdi. benden ufaktan inandım ne yapayım. yeni yıl başladığından beri tek bir iyi şey olmadı. üstüne bir de covid olduğumu öğrendim bugün. ayy aman be. 3 sınavım kalmıştı. bu cts güz dönemim bitiyordu. rezillik cidden ya. yüz yüze sınav yapmaya zorlayan okulumun sıfatına tüküreyim ben. gsü yani gerizekalı salaklar üniversitesidnfbkdbdfbdn tamam evet ateş kafama vurdu. mesela dünü salı diye geçirdim yani şu an saat gece 3. kafa karışıklığı olmasın. pazartesi gününü salı diye yaşamıştım. akşam öğrendim pazartesi günüymüş. aniden 1 günüm oldu hiç yoktan. böyle bir sevinç. ne işe yaradıysa. her neyse. salı ve çarşamba sınavım vardı. onlar gitti. cumartesi de vardı o da gitti. böyle bir şey. ne planlarımız vardı. ne güzel bitecekti dönem. rahatlayacaktım. şimdi sütlere kaldım. boş boş. hocalar zorlayacak mı ne yapacak belli değil. saçmalık ö